Το εσωτερικό μήνυμα της Γέννησης του Ιησού Χριστού

Ημερομηνία δημοσίευσης 25/12/2017

Όπως κάθε χρόνο έτσι και φέτος οι χριστιανοί γιορτάζουν τη Γέννηση του Ιησού Χριστού, για την οποία όσο και αν φαίνεται παράξενο αυτό που γράφoυμε δεν γνωρίζουν απολύτως τίποτα. Εκείνο που ξέρουν είναι ό,τι έχουν μάθει στο σχολείο από το μάθημα των θρησκευτικών, στα κατηχητικά, από την οικογένεια, από τα κηρύγματα των ιερέων στις λειτουργίες των εκκλησιών κ.λ.π. Όλα αυτά αλλά και άλλα, συνέθεσαν μέσα στη ψυχολογία και στο νου των χριστιανών μια συγκεκριμένη εικόνα περί της διδασκαλίας του Ιησού Χριστού, η οποία έχει μεγαλύτερη σχέση με τη φαντασία παρά με την αλήθεια.

Αν συγκεντρώσουμε τα επίσημα στοιχεία που υπάρχουν για τη Γέννηση του Ιησού, αυτά δεν ξεπερνούν μια σελίδα. Πολύ λίγες, ελάχιστες οι πληροφορίες που υπάρχουν για έναν τόσο μεγάλο Δάσκαλο, για τον Υιό του Θεού. Γιατί; Τι πραγματικά συνέβη; Είναι πολύ πιθανόν μέσα στο πέρασμα των αιώνων να αφαιρέθηκαν εδάφια από τα αρχαία κείμενα των ευαγγελιστών, ειδικά του Ματθαίου και του Λουκά, οι οποίοι είναι οι μόνοι που αναφέρονται στη Γέννηση του Ιησού. Επιπλέον, τα κείμενα που έχουν γράψει έχουν μεταξύ τους διαφορές. Έτσι, είναι πολύ εύκολο για έναν άνθρωπο ο οποίος δεν έχει γνώσεις εσωτερικές και αλληγορικές, να υιοθετήσει την άποψη ότι εφόσον και οι ευαγγελιστές διαφωνούν στις αναφορές τους με την Γέννηση του Ιησού, πιθανόν αυτή να μην υπήρξε ποτέ, άρα δεν υπήρξε και ο Ιησούς ως φυσικό πρόσωπο. Το έχω ακούσει πάμπολλες φορές αυτό. Όταν όμως κάποιος έχει έστω ελάχιστες γνώσεις εσωτερικές και αλληγορικές, έχει τη δυνατότητα να κατανοήσει τις εσωτερικές αλήθειες των ευαγγελίων, ακόμη και από μια πρόταση ή μια συγκεκριμένη λέξη, η οποία θα του ανοίξει διάπλατα τις θύρες της εσωτερικής κατανόησης.

Ας διαβάσουμε τα δυο κείμενα των ευαγγελιστών μαζί με τις επίσημες ερμηνείες των θεολόγων Ν. Τρεμπέλα και Ι. Κολιτσάρα, των οποίων οι ερμηνείες έχουν μπει σχεδόν σε κάθε σπίτι χριστιανών, μιας και έχουν επιμεληθεί στο παρελθόν και οι δυο την έκδοση της καινής διαθήκης, κάνοντας ο καθένας την δική του ερμηνεία.

Κατά Ματθαίον 2:9-11 (αρχαίο κείμενο)

 2:10 ιδόντες δε τον αστέρα εχάρησαν χαράν μεγάλην σφόδρα

(ερμηνεία Ν. Τρεμπέλα)

(ερμηνεία Ι. Κολιτσάρα)

Κατά Λουκάν 2:6-7 (αρχαίο κείμενο)

2:6 εγένετο δε εν τω είναι αυτούς εκεί επλήσθησαν αι ημέραι του τεκείν αυτήν

(ερμηνεία Ν.Τρεμπέλα)

2:6 Και τον καιρό που ήταν αυτοί εκεί, συμπληρώθηκαν αι ημέραι της Παρθένου για να γεννήσει

(ερμηνεία Ι. Κολιτσάρα)

2:6 Συνέβη δε όταν αυτοί ήταν εκεί, συνεπληρώθησαν αι ημέραι, δια να γεννήση αυτή

Αυτά είναι τα αρχαία κείμενα των ευαγγελιστών και οι ερμηνείες τους κατά την ορθόδοξη εκκλησία. Όπως βλέπετε, υπάρχουν σημαντικές διαφορές μεταξύ τους. Ο ευαγγελιστής Ματθαίος αναφέρει ότι η Θεία Γέννηση έγινε μέσα σε οίκο, ενώ ο Λουκάς εννοεί με την αναφορά του στη φάτνη ότι η Θεία Γέννηση έγινε μέσα σε στάβλο. Επίσης δεν κάνει καμία αναφορά σχετικά με το Άστρο που οδηγούσε τους Τρεις Μάγους. Ποια είναι τελικά η πραγματική ιστορία; Που γεννήθηκε ο Σωτήρας των ψυχών μας;

Εσείς αγαπητοί αναγνώστες χριστιανοί, που πιθανόν διαβάσατε αυτά τα κείμενα πολλές φορές, αναρωτηθήκατε ποτέ σχετικά με αυτές τις σημαντικές διαφορές ανάμεσα στις αναφορές των ευαγγελιστών; Μήπως διστάσατε να αναρωτηθείτε φοβούμενοι κάποια μορφή τιμωρίας από τον Θεό; Αλήθεια, γνωρίζετε την διδασκαλία του Ιησού Χριστού; Τι κήρυξε ο Ιησούς Χριστός;

Πριν διαβάσετε το κείμενο που ακολουθεί, σας προτρέπω να αναρωτηθείτε ποια πραγματικά είναι η διδασκαλία του Ιησού. Σκεφτείτε με ελεύθερο πνεύμα, παραμερίζοντας το φόβο Θεού που σας επέβαλε το ιερατείο. Κανείς Θεός δεν πρόκειται να θυμώσει με τις πνευματικές ανησυχίες σας. Αντιθέτως, θα ευαρεστηθεί. Ο ίδιος ο Ιησούς προτρέπει τους ανθρώπους να ερευνήσουν γι Αυτόν, διότι όπως είπε, οι γραφές μιλάνε γι Αυτόν. Μη πιστεύετε τι σας λένε οι άλλοι για αυτά τα σημαντικότατα πνευματικά ζητήματα, τα οποία έχουν άμεση σχέση με την ύπαρξή σας. Ερευνήστε τις γραφές.

Έχει ειπωθεί ότι η Θεία Γέννηση είχε προλεχθεί από τους προφήτες της παλαιάς διαθήκης, όπως τον Βαλαάμ (Αριθμοί 24:15-17) ο οποίος λέει τα εξής:

24:15 ...φυσί Βαλαάμ υιός Βεώρ, φησίν ο άνθρωπος ο αληθώς ορών,

Στη συνέχεια παρατίθεται η ακριβής μετάφραση του παραπάνω εδαφίου από την παρούσα σελίδα ("Εν ονόματι του Λόγου-Σοφίας")

24:15 ...μιλά ο Βαλαάμ ο υιός του Βεώρ, μιλά ο άνθρωπος ο οποίος πραγματικά βλέπει (έχει εσωτερική, πνευματική όραση)

Αυτό το εδάφιο του Βαλαάμ θεωρήθηκε ως προφητεία για τον ερχομό του Μεσσία Ιησού Χριστού. Όπως διαπιστώνουμε στο κείμενο, γίνεται αναφορά στο Άστρο του Ιακώβ, καθώς και στο Ισραήλ. Δεν είναι του παρόντος χρόνου να αναλύσουμε το εδάφιο αυτό και να σας πούμε ποιος είναι ο Βεώρ ο πατέρας του Βαλαάμ, ποιος είναι ο Ιακώβ και τι σημαίνει Ισραήλ. Είμαστε όμως ηθικά υποχρεωμένοι να καταγγείλουμε όλα τα χριστιανικά ιερατεία ανεξαρτήτου δόγματος, καθώς και τους ελλογιμότατους θεολόγους, οι οποίοι επιτρέπουν εδώ και αιώνες να συκοφαντείται ο Πατριάρχης Σήθ. Διότι ενώ το αυθεντικό κείμενο του προφήτη Βαλαάμ μιλά για τον Σετ, οι πλαστογράφοι άλλαξαν το όνομα Σετ και το έκαναν Σηθ. Εμείς το αντικαταστήσαμε στη δική μας μετάφραση με το σωστό, Σετ, όπως ήταν στο αρχαίο κείμενο. Είναι βεβαίως ολοκάθαρο γιατί το έκαναν, αλλά και γιατί το διατηρούν αυτό. Όπως είναι γνωστό, ο Σετ είναι ο σατανάς των αρχαίων Αιγυπτίων, μεγάλος εχθρός του Όσιρι και του Υιού Του, Ώρου. Ο Σετ είναι γνωστός και ως Άποφις στην Αιγυπτιακή μυθολογία, στη δε Ελληνική μυθολογία ως Τυφών ή Τυφωέας. Οι λόγοι αυτής της αιώνιας ανήθικης πλαστογραφίας και πλαστοπροσωπίας είναι εμφανείς.

α) Αν οι χριστιανοί άφηναν στο αρχαίο κείμενο του Βαλαάμ το όνομα του Σετ, τότε αυτομάτως γίνονταν αποδεκτές ως υπαρκτές όλες οι θεότητες του αρχαίου κόσμου, είτε ήταν Αγαθές, είτε ήταν Πονηρές. Όσον αφορά όμως την ύπαρξη των αρχαίων θεών, οι χριστιανοί εναντιώνονται και ισχυρίζονται με μανία ότι δεν υπήρξαν ποτέ αυτοί οι αρχαίοι θεοί. Τους θεωρούν ανύπαρκτους και προϊόν φαντασίας των αρχαίων λαών, ειδικά τους θεούς του Ολύμπιου Πάνθεου των αρχαίων Ελλήνων. Γι αυτό και αποκάλεσαν ειδωλολάτρες τους αρχαίους Έλληνες.

β) Μέχρι τον 4ο-5ο αιώνα μετά Χριστόν, εξακολουθούσαν να υπάρχουν Γνωστικές ομάδες χριστιανών, οι Σηθιανοί, οι οποίοι έφεραν το όνομα του τρίτου παιδιού του Αδάμ και της Εύας, του Σηθ, ενός από τους αρχαιότατους Πατριάρχες της Αρχέγονης Γνωστικής Ερμητικής Εκκλησίας. Οι χριστιανοί αποκαλούν τον Γνωστικό Πατριάρχη Σηθ Δίκαιο, αλλά στο κείμενο του Βαλαάμ τον εμφανίζουν ως το σατανά Σετ!!! Δεν υπάρχει καμία περίπτωση συνωνυμίας με άλλο πρόσωπο και να μην είναι μοναδικό το όνομά του, όπως μοναδικά ήταν τα ονόματα του Αδάμ, της Εύας, του Κάϊν και του Άβελ.

Ας γυρίσω πάλι στη προφητεία του Βαλαάμ σχετικά με το Άστρο του Ιακώβ και τον άνθρωπο εκ του Ισραήλ που θα συντρίψει τους Μωαβίτες και θα πάρει τα λάφυρα των πιστών του Σετ. Η προφητεία αυτή ταιριάζει στον Ιησού, αλλά όχι μόνο σε Εκείνον. Είναι διαχρονική και αναφέρεται σε όλους εκείνους τους Χρισμένους, που χρονικά μετά την καταστροφή της Ατλαντίδας θα εγείροντο πνευματικά και θα εξόντωναν τους αρχηγούς των Μωαβιτών και τους πιστούς οπαδούς του Σετ, οι οποίοι στην αλληγορική γλώσσα συμβολίζουν τα σατανικά ψυχολογικά ελαττώματα των ανθρώπων. Αυτή η αλληγορική προφητεία ταιριάζει και στον Μωυσή, καθώς και στον Ιησού του Ναυή, αλλά και σε πολλούς άλλους. Η ιστορία της ανθρωπότητας έχει καταγράψει αρκετούς Χρισμένους πολύ πριν την έλευση του Ιησού Χριστού, οι οποίοι είχαν και αυτοί δώδεκα μαθητές, έκαναν θαύματα, θεράπευσαν αρρώστους, ανέστησαν νεκρούς, ήταν υιοί της Παρθένου Μητέρας και του Θεού, δολοφονήθηκαν όλοι με διάφορους τρόπους. Ο Μίθρας, ο Κρίσνα, ο Διόνυσος-Βάκχος, ο Ώρος, ο Ορφέας ήταν μερικοί από τους Χρισμένους. Αυτό βεβαίως δεν αναιρεί τη Γέννηση του Ιησού Χριστού, είναι λάθος να πιστεύουν κάποιοι ότι επειδή υπήρξαν και άλλοι αρχαιότεροι Χρισμένοι, δεν υπήρξε ο Ιησούς. Το φταίξιμο για την άρνηση της ύπαρξης του Ιησού Χριστού και την απόρριψη της διδασκαλίας Του, είναι εξολοκλήρου της χριστιανικής εκκλησίας, διότι ποτέ δεν είχαν οι ιερείς της την εσωτερική γνώση να αναδείξουν την ύπαρξη του Ιησού μέσα από την διδασκαλία Του. Δεν κατάφεραν εδώ και 1.700 χρόνια να ερμηνεύσουν την διδασκαλία Του, η οποία είναι γραμμένη με την αλληγορική γλώσσα όπως και η παλαιά διαθήκη αλλά και η Ελληνική μυθολογία (μυθογραφία-ηθογραφία), με αποτέλεσμα να υπάρχουν εκατοντάδες αναπάντητα ερωτηματικά για τη διδασκαλία του Ιησού. Αυτά τα αναπάντητα ερωτηματικά, δυστυχώς, επέφεραν την άρνηση της ύπαρξής Του και την απόρριψη της διδασκαλίας Του από πολλούς ανθρώπους.

Η Γέννηση του Ιησού Χριστού

Συνοψίζοντας τις πληροφορίες που αναφέρονται στα εδάφια των δυο ευαγγελιστών σχετικά με τη Γέννηση του Ιησού, έχουμε αυτή την αφήγηση:

Αφού έφτασαν ο Ιωσήφ και η Μαρία (Μύριαμ εβραϊστί) στη πόλη της Βηθλεέμ για την απογραφή, δεν μπόρεσαν να βρούνε έναν οίκο για να διανυκτερεύσουν (κατά τον Ματθαίο διανυκτέρευσαν σε οίκο). Όλοι οι οίκοι (τα πανδοχεία) ήταν υπερπλήρεις από εκείνους που είχαν πάει στη Βηθλεέμ για την απογραφή. Έτσι αναγκάστηκαν να διανυκτερεύσουν σε ένα στάβλο (κατά τον Λουκά). Εκείνη τη νύκτα της 24ης του Δεκέμβρη λίγο μετά τα μεσάνυχτα προς την 25η του Δεκέμβρη, συμπληρώθηκαν οι μέρες της ενδιαφερούσης Μαρίας και γέννησε το Θείο Βρέφος μέσα στο στάβλο. Στη συνέχεια αφού το φάσκιωσε, το εναπόθεσε στη φάτνη. Η φάτνη ή αλλιώς το παχνί, ήταν η πέτρινη λεκάνη στην οποία τοποθετούσαν την τροφή των ζώων του στάβλου. Οι Τρεις Μάγοι οι οποίοι οδηγήθηκαν από το Άστρο της Ανατολής στο στάβλο, ή στον οίκο, προσκύνησαν το Θείο Βρέφος και του προσέφεραν τα δώρα τους. Μέχρι εδώ είναι οι αφηγήσεις του Ματθαίου και του Λουκά σύμφωνα με τα κείμενά τους.

Τι είναι όμως αυτό που λείπει από την αφήγηση όμως του Λουκά; Μα φυσικά τα δυο ζώα του στάβλου, ο βους (η θηλυκή αγελάδα) και ο όνος, τα οποία λόγω της νύκτας βρίσκονταν μέσα στον στάβλο κατά τη Γέννηση του Θείου Βρέφους. Γιατί όμως δεν αναφέρονται τα ζώα στο κείμενο του Λουκά; Διότι αυτή η σκηνή με το Θείο Βρέφος δίπλα στα "ζώα του στάβλου" είναι Γνωστικής προέλευσης. Και παρότι ανήκει στη Γνωστική διδασκαλία την οποία οι χριστιανοί θεωρούν αιρετική (!!!) και τη μισούν, εντούτοις την ενσωμάτωσαν στην δική τους χριστιανική παράδοση. Η εικόνα που αναπαριστά το Θείο Βρέφος μέσα στη φάτνη με την αγελάδα και το γαϊδούρι να είναι δίπλα του, ανήκει στη Γνωστική εσωτερική αλληγορική εικονογραφία και κρύβει σημαντικότατους συμβολισμούς και αλληγορίες. Η εικόνα αυτή μας δίνει και την απάντηση στη διαφορά που υπάρχει μεταξύ των αναφορών στα εδάφια του Ματθαίου και του Λουκά, σχετικά με το μέρος στο οποίο γεννήθηκε ο Ιησούς. Ήταν ο οίκος το μέρος της Γέννησης όπως αναφέρει ο Ματθαίος, ή ήταν ο στάβλος όπως αναφέρει ο Λουκάς;

Η εικόνα αυτή η οποία είναι του 3ου-4ου αιώνα μετά Χριστόν και εποχής ακόμη των γνωστικών χριστιανών, βρίσκεται στο μουσείο Λατερανό της Ρώμης και αναπαριστά τον στάβλο της Θείας Γέννησης. Στην εικόνα φαίνεται ο στάβλος να έχει υπόστεγο με κεραμίδια, καθώς και ξύλινα δοκάρια. Νομίζω ότι είναι δυνατό πλέον να κατανοηθεί από όλους, ότι τελικά το μέρος της Γέννησης του Ιησού Χριστού είναι ο στάβλος ενός οίκου, που προσέφερε φιλοξενία στην Παρθένο Μαρία ώστε να γεννηθεί ο Υιός της. Και όχι ένα σπήλαιο έξω από την Βηθλεέμ το οποίο χρησιμοποιούνταν ως στάβλος. Έτσι, μετά από αιώνες και χάρη στη βοήθεια αυτής της Γνωστικής απεικόνισης της Γέννησης του Θείου Βρέφους από τους Γνωστικούς χριστιανούς, αποκαθίσταται η αλήθεια και καταρρίπτεται ο ισχυρισμός των αρνητών της ύπαρξης του Ιησού Χριστού. Οι οποίοι στήριξαν την άρνησή τους στην ασυμφωνία μεταξύ των αναφορών στα εδάφια των ευαγγελιστών σχετικά με το μέρος της Γέννησης του Θείου Βρέφους. Πριν περάσουμε στις αλληγορίες των κειμένων, ας σταθούμε να ερευνήσουμε μια λέξη από το αρχαίο κείμενο του Λουκά, τη λέξη "πρωτότοκος".

Ο Πρωτότοκος Υιός

Σχετικά με τη λέξη "πρωτότοκος" η οποία αναφέρεται στο εδάφιο 2:7 του ευαγγελιστή Λουκά, διαπιστώνουμε ότι οι ερμηνευτές θεολόγοι του ορθόδοξου δόγματος απέδωσαν στη λέξη "πρωτότοκος" τις έννοιες "μονογενής" και "μόνος". Αυτό προφανώς έγινε διότι αδυνατούσαν εξαρχής να ερμηνεύσουν τη λέξη "πρωτότοκος". Η αδυναμία της ερμηνείας της λέξης "πρωτότοκος" είναι πραγματικότητα για το σύνολο των χριστιανικών δογμάτων. Ο Ιησούς δεν είχε αδέλφια. Η ερμηνεία της λέξεως πρωτότοκος, είναι του παιδιού που γεννιέται πρώτο σε μια σειρά γεννήσεων. Ο πρωτότοκος είναι εκείνος που γεννήθηκε πρώτος μεταξύ των αδελφών του. Δεν είναι ούτε μόνος, ούτε και μονογενής, όπως γράφουν οι ερμηνευτές θεολόγοι, ερχόμενοι έτσι σε πλήρη αντίθεση με το κείμενο του ευαγγελιστή. Άραγε, δεν γνωρίζουν ότι η έννοια της λέξεως "πρωτότοκος" είναι εντελώς αντίθετη με εκείνη των λέξεων "μονογενής" και "μόνος"; Εκτός και αν κατάλαβαν ποια είναι η απόκρυφη ερμηνεία της λέξης "πρωτότοκος" και την κράτησαν επτασφράγιστο μυστικό. Σε αυτή τη περίπτωση όπου ξέρουν την ερμηνεία και δεν την έχουν κοινοποιήσει όπως είναι ηθικά υποχρεωμένοι να κάνουν, επανατοποθετώντας την διδασκαλία του Ιησού στην αρχική Γνωστική Ερμητική της βάση, όλα τα χριστιανικά ιερατεία πρέπει να κατηγορηθούν χωρίς κανένα δισταγμό για το αδίκημα της πνευματικής απάτης εναντίον όλης της ανθρωπότητας και ιδιαίτερα εναντίον των χριστιανών.

Οι αλληγορίες της Γέννησης του Ιησού

Όπως δείχνει η παραπάνω εικόνα του 3ου-4ου αιώνα μετά Χριστόν, μπορώ να σας διαβεβαιώσω ότι παρουσιάζει την αυθεντικότητα εκείνων των ιερών στιγμών της Θείας Γέννησης. Αν υπήρχε δυνατότητα να φωτογραφηθούν οι πρωταγωνιστές του κοσμοϊστορικού γεγονότος, δεν θα είχε καμία διαφορά η φωτογραφία με την εικόνα που βλέπουμε. Δεν θα ήταν λοιπόν υπερβολή να θεωρήσετε την εικόνα ως φωτογραφία εποχής. Τα πρόσωπα που απεικονίζονται σε αυτήν, είναι η Παρθένος Μητέρα Μαρία, και το Θείο Βρέφος τοποθετημένο στη φάτνη. Καθώς επίσης τα δυο "ζώα του στάβλου" και το κεραμιδένιο υπόστεγο του στάβλου με τα ξύλινα δοκάρια, το οποίο παραπέμπει σε αυλή ενός οίκου (πανδοχείο). Το κάθε τι που απεικονίζεται έχει αλληγορική ερμηνεία.

Η Θεία Γέννηση μπορεί επίσης να συντελεστεί μέσα στον άνθρωπο (η ψυχή συμβολίζεται με τον οίκο και η καρδιά, ως μέρος της ψυχής, με το στάβλο). Η εξωτερική, φυσική γέννηση του Ιησού Χριστού συμβολίζει την εσωτερική Θεία Γέννηση του Χριστού, του Υιού του Ανθρώπου, δηλαδή του εσωτερικού Ανθρώπου (Προς Ρωμαίους 7:22). Με βάση το γεγονός της εσωτερικής Θείας Γέννησης, οι άνθρωποι ανήκουν σε δύο ψυχικές καταστάσεις. Στην πρώτη ψυχική κατάσταση ανήκει το σύνολο σχεδόν των ανθρώπων (πλην ελαχίστων εξαιρέσεων), διότι οι οίκοι τους είναι γεμάτοι από ενοίκους, γιαυτό και δεν υπάρχει χώρος να γεννηθεί ο Χριστός. Ο οίκος τους είναι αλληγορικά η ψυχή τους, η οποία είναι γεμάτη από κάθε είδους είδωλα, εγώ, πάθη, αμαρτήματα, ψυχικά επιπρόσθετα, όπως και να τα αποκαλέσουμε το ίδιο είναι. Μέσα σε τέτοια ψυχή δεν θα βρεθεί ποτέ χώρος να γεννηθεί το Θείο Βρέφος. Στη δεύτερη ψυχική κατάσταση ανήκουν οι άνθρωποι που εξοντώνουν τα πάθη της ψυχής τους εφαρμόζοντας πρακτικά τη διδασκαλία του Ιησού Χριστού (Ματθαίος 10:36). Έτσι, κάποια στιγμή θα βρεθεί ελεύθερος χώρος μέσα στη καρδιά τους (λόγω εξόντωσης των περισσοτέρων παθών τους) για να γεννηθεί το Θείο Βρέφος Χριστός, ο Υιός του Ανθρώπου. Ο Οποίος γεννιέται από Άνθρωπο και όχι από το διανοητικό θηλαστικό άνθρωπο με την πληθώρα των ζωικών παθών, των ειδώλων της ψυχής του.

Η Παρθένος Μητέρα Μαρία

Αυτό που πρέπει να κατανοηθεί πρώτα είναι ότι κανείς άνθρωπος δεν γεννιέται με θεωρίες. Απαιτείται η ερωτική συνεύρεση, ώστε μετά την πάροδο εννέα μηνών κυοφορίας να γεννηθεί ο άνθρωπος από την μητέρα του. Έτσι συνέβη και με την Παρθένο Μαρία, την Μητέρα του Ιησού. Αποκλείεται λοιπόν η παρθενία της σάρκας, άρα η έννοια της Παρθενίας πρέπει να αναζητηθεί αλλού και όχι στη γήινη σάρκα. Θα διαμαρτυρηθείτε έντονα γι αυτά που γράφω, αλλά εξηγήστε πρώτα στον εαυτό σας, πως γίνεται να γεννηθεί ένας άνθρωπος με σάρκα και οστά αν δεν ακολουθηθεί η γνωστή διαδικασία της συνεύρεσης; Έτσι δεν είναι; Ακόμη και ο Θεός ο ίδιος, υπακούει στους πλανητικούς κανόνες της Γης που έχει ο ίδιος θεσπίσει. Με θεωρίες και φαντασίες δεν γεννιέται τίποτα. Άλλωστε από τις 25 Μαρτίου που εορτάζεται η "Κρινοφόρος" σύλληψη της Μαρίας, έως τις 25 Δεκεμβρίου που γεννά το Θείο Βρέφος, μεσολαβεί χρονική περίοδος εννέα μηνών, όσο κρατάει η κυοφορία των γυναικών. Και αυτό από μόνο του αποδεικνύει την φυσική ροή της μητρότητας μετά από την πράξη της συνεύρεσης.

Από μικρά παιδιά διδασκόμαστε ότι η Μαρία ήταν θεοσεβούμενη και αγνή (παρθένος), γι αυτό ο Θεός της Ουράνιας Βασιλείας την διάλεξε ως Μητέρα του Υιού Του. Όμως δεν είναι τόσο απλά τα πράγματα. Δεν αρκεί μια κόρη να είναι παρθένος κατά τη σάρκα και θεοσεβούμενη, ώστε να γεννήσει έναν Θεό. Διαγράψτε από το μυαλό σας αυτή τη φαντασία. Η Μαρία ήταν μια Κυρία μυημένη στα επτασφράγιστα μυστήρια των Εσσαίων, υψηλότατου ενεργειακού επιπέδου, γι αυτό και η Ιερή της Μήτρα άντεξε το υψηλότατο ενεργειακό εμβρυικό δυναμικό του Εσωτερικού Χριστού. Εκείνο το υψηλότατο εσωτερικό ατομικό (προσωπικό) ενεργειακό επίπεδο, το ΕΣΩΤΕΡΙΚΟ ΕΝΕΡΓΕΙΑΚΟ ΣΩΜΑ της Μαρίας, γονιμοποιήθηκε από το ατομικό της ΑΓΙΟ ΠΝΕΥΜΑ, το οποίο και αυτό έχει την αλληγορική του ερμηνεία. Το αναφερόμενο ενεργειακό επίπεδο πηγάζει από την εσωτερική ενεργειακή πηγή του μυημένου, η οποία είναι γνωστή ως ΖΩΟΔΟΧΟΣ ΠΗΓΗ. Αυτό το υψηλότατο εσωτερικό ενεργειακό επίπεδο αποτελεί την ενεργειακή κορύφωση του ατομικού ΑΓΙΟΥ ΠΝΕΥΜΑΤΟΣ του μυημένου ανθρώπου στα ιερά συζυγικά μυστήρια του Τέλειου Γάμου. Είναι εκείνο το ενεργειακό Χρυσό Φως, το οποίο απεικονίζεται στις εικόνες να υπάρχει γύρω από το κρανίο και το οποίο αποκαλείται Φωτοστέφανο (Χρυσή Αύρα). Καλύπτει όλο το σώμα, όχι μόνο το κρανίο. Η ΠΑΡΘΕΝΙΑ ΤΗΣ ΜΑΡΙΑΣ ΕΙΝΑΙ ΠΑΡΘΕΝΙΑ ΑΓΝΟΤΑΤΗΣ ΕΝΕΡΓΕΙΑΚΗΣ ΥΠΟΣΤΑΣΗΣ ΚΑΙ ΑΝΑΦΕΡΕΤΑΙ ΣΤΟ ΕΣΩΤΕΡΙΚΟ ΕΝΕΡΓΕΙΑΚΟ ΣΩΜΑ ΤΗΣ ΠΑΡΘΕΝΟΥ ΜΗΤΕΡΑΣ ΑΠΟ ΤΟ ΟΠΟΙΟ ΓΕΝΝΙΕΤΑΙ Ο ΕΣΩΤΕΡΙΚΟΣ ΧΡΙΣΤΟΣ, Ο ΥΙΟΣ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ.

Όλοι οι άνθρωποι της Γης, ανεξαιρέτως, έχουν το δικαίωμα που παρέχεται από τον προσωπικό, το ατομικό τους εσώτερο Πατέρα Θεό, να βιώσουν την εσωτερική Γέννηση του Θείου Βρέφους μέσα στην ψυχή τους. Αρκεί να τηρηθούν οι απαραίτητες προϋποθέσεις των τριών ενεργειακών επιπέδων του ατομικού, του προσωπικού τους Αγίου Πνεύματος. Το οποίο δόθηκε ως εσωτερική κληρονομιά στο έκπτωτο γένος του Αδάμ και της Εύας. Εν ολίγοις, εμείς οι απόγονοι των πρωτοπλάστων φέρουμε μέσα μας εκτός από το προπατορικό αμάρτημα, τις θεϊκές εκείνες δυνάμεις, οι οποίες όταν ενεργοποιηθούν και φθάσουν στο ύψιστο ενεργειακό τους σημείο, μας θεοποιούν. Άλλωστε, ο Ιησούς Χριστός ο ίδιος μας προσκάλεσε και μας προέτρεψε να τον ακολουθήσουμε στη Σταύρωση. Και όπως πολύ καλά γνωρίζουμε, μετά τη Σταύρωση και τον (ψυχολογικό) Θάνατο ακολουθεί η Ανάσταση.

Οι Τρεις Μάγοι

Κατέχουν το Βασιλικό Μυστικό της εσωτερικής ενεργειακής Γέννησης του Θείου Βρέφους Χριστού, του Υιού του Ανθρώπου. Είναι η αλληγορία των τριών επιπέδων της ενεργειακής αστρικής δομής του Αγίου Πνεύματος του μυημένου ανθρώπου, ο οποίος εργάζεται εσωτερικά με τον εαυτό του, εξοντώνοντας τα είδωλα, τα εγώ, τα ελαττώματα, τα επτά θανάσιμα αμαρτήματα της ψυχής του. Γι αυτό το λόγο, όταν αρχίζει μέσα στον εσωτερικό ενεργειακό κόσμο του μυημένου ανθρώπου να διαφαίνεται μια πιθανή εσωτερική Γέννηση του εσωτερικού Θείου Βρέφους Χριστού, οι Τρεις Μάγοι ξεκινούν το εσωτερικό ενεργειακό τους ταξίδι να προσκυνήσουν το Θείο Βρέφος, υπό τη καθοδήγηση του Αστέρος της Ανατολής, δηλαδή της "Αναδυόμενης" Θεάς Αφροδίτης.

Το Θείο Βρέφος Χριστός

Η Γέννηση του Θείου Βρέφους από την Παρθένο Μητέρα Μαρία, εκτός από το κοσμοϊστορικό γεγονός εξωτερικού επιπέδου που η ενεργειακή Παρθένος συντέλεσε και συντελεί πάντα (ΑΕΙΠΑΡΘΕΝΟΣ), είναι δυνατό να πραγματοποιηθεί και μέσα στον κάθε άνθρωπο, ως το ύψιστο εσωτερικό ιερό ενεργειακό αποτέλεσμα των τριών επιπέδων (Τρεις Μάγοι) του Αγίου Πνεύματος του μυημένου στα συζυγικά μυστήρια ανθρώπου. Αυτό επιτυγχάνεται με την προϋπόθεση ο άνθρωπος να εξοντώνει τα ενεργειακά ζωώδη είδωλα της ψυχής του. Έτσι γεννιέται μέσα στη ψυχή (ενεργειακό σώμα) του ανθρώπου ο εσωτερικός Χριστός, ο λατρεμένος Υιός του Ανθρώπου. Ο γήινος μύστης αφομοιώνεται από τον εσωτερικό Χριστό, ο οποίος εκδηλώνεται μέσω του μυημένου γήινου ανθρώπου στα Χριστικά Μυστήρια. Αργότερα όταν ο εσωτερικός Χριστός φτάσει στην αλληγορική καθορισμένη ηλικία των τριάντα τριών (33) ετών, η οποία συμβολίζει την εσωτερική ενεργειακή Χριστική ανύψωση του Αγίου Πνεύματος στον τριακοστό τρίτο (33ο) σπόνδυλο του ανθρώπου, τότε είναι έτοιμος να σταυρωθεί από τα τελευταία εναπομείναντα είδωλα του εσωτερικού νοητικού κόσμου του μυημένου ανθρώπου. Είδωλα που αλληγορικά δίνονται στα ευαγγέλια ως ο όχλος, οι στρατιώτες και οι ιερείς. Γι αυτό οδηγείται εις Κρανίου Τόπον (αλληγορία του κρανίου, του κεφαλιού του μυημένου) όπου γίνεται η Ιερά Σταύρωση και ο Χριστός πεθαίνει επάνω στο Σταυρό. Θάνατος που συμβολίζει τον οριστικό και αμετάκλητο ψυχολογικό θάνατο των ειδώλων της ψυχής του μυημένου. Τότε σε εκείνες τις δραματικές ιερότατες στιγμές, ο εσωτερικός Χριστός, o Yιός του Ανθρώπου, ενώνεται με τον δικό του εσώτερο Κρυμμένο Πατέρα Θεό (εν κρυπτώ Πατέρα, που υπάρχει μέσα στον άνθρωπο) και Τον Χριστοποιεί (Τον Χρίει). "Εγώ και ο Πατήρ έν εσμέν" ή με άλλα λόγια "Ηλί Ηλί λαμά σαβά χθανί", που σημαίνει "ψηλά ψηλά (στον Πατέρα) παραδίδω το Πνεύμα μου". Αυτή είναι η ιερή στιγμή της αφομοίωσης του Υιού από τον Πατέρα. Ο Αετός που τρώει τον Όφι.

Στο κατά Ιωάννη ευαγγέλιο (14:6) γίνεται αναφορά γι αυτό το γεγονός από τον Ιησού Χριστό "...εγώ ειμί η οδός και η αλήθεια και η ζωή' ουδείς έρχεται προς τον πατέρα ει μη δι εμού". Δηλαδή "εγώ είμαι η Οδός και η Αλήθεια και η Ζωή. Κανείς δεν φτάνει στο Πατέρα (τον εν κρυπτώ Πατέρα Θεό), παρά μόνο μέσω εμένα". Δηλαδή μέσω του εσωτερικά γεννημένου Χριστού στον άνθρωπο. Ο οποίος εσωτερικός Χριστός, γεννιέται εντός του μυημένου ανθρώπου από το εσωτερικό ενεργειακό σώμα της προσωπικής του, ατομικής ενεργειακής Παρθένου Μητέρας. Οι ιερείς των χριστιανών καταπατώντας κάθε έννοια ηθικής, ανέλαβαν το ρόλο του μεσολαβητή στη θέση του εσωτερικού Χριστού, ανάμεσα στον κάθε άνθρωπο και τον εσώτερο του προσωπικό Πατέρα Θεό, χωρίς να έχουν αυτό το δικαίωμα. Ο εσώτερος Πατέρας Θεός του κάθε ανθρώπου επί Γης είναι ο Πατέρας ο εν κρυπτώ που κήρυξε ο Ιησούς Χριστός, αλλά οι ιερείς των χριστιανών δεν τολμούν να Τον αναφέρουν. Στο κατά Ματθαίον ευαγγέλιο (6:6) λέει ο Ιησούς:

Δηλαδή:

εσύ (ο κάθε άνθρωπος της Γης) όταν πρόκειται να προσευχηθείς, να εισέλθεις στο ταμιείον σου και αφού κλείσεις τη θύρα του ταμιείου, προσευχήσου στον Πατέρα σου, ο Οποίος υπάρχει κρυμμένος μέσα σε σένα. Και ο Πατέρας σου, που υπάρχει μέσα σου και σε παρατηρεί από το κρυμμένο σημείο Του, θα σου αποδώσει τα ζητούμενα της προσευχής σου, στο εξωτερικό επίπεδο (στην καθημερινότητά σου).

(Η μετάφραση αυτή του εδαφίου είναι της παρούσας σελίδας "Εν ονόματι του Λόγου-Σοφίας")

Η ερμηνεία του "ταμιείου" δεν είναι ούτε του ιδιαίτερου δωματίου, ούτε του χρηματικού ταμείου. Με τη λέξη "ταμιείον" εννοείται το ιερό σημείο στο οποίο υπάρχει ο κρυμμένος Πατέρας Θεός του κάθε ανθρώπου. Τα λόγια "κλείσε τη θύρα σου", σημαίνουν "μην αφήνεις άλλες σκέψεις να υπάρχουν στο νου όταν προσεύχεσαι". Ουσιαστικά ο Ιησούς λέει ότι όταν προσεύχεται ο άνθρωπος προς τον Πατέρα Θεό του (ατομικό, προσωπικό), πρέπει να είναι συγκεντρωμένος μόνο στη προσευχή του προς Εκείνον, ο οποίος είναι και ο Φύλακας Άγγελος του κάθε ανθρώπου. Την προσοχή σας παρακαλώ σε αυτό το σημείο. Αν π.χ. ο συνολικός πληθυσμός του πλανήτη Γη είναι 8.000.000.000 άνθρωποι, οι εσώτεροι εν κρυπτώ Πατέρες Θεοί-Φύλακες Άγγελοι είναι 8.000.000.000. Κάθε άνθρωπος έχει τον δικό του ατομικό, προσωπικό Πατέρα Θεό και Φύλακα Άγγελο (είναι το ίδιο Ον). Ακριβώς γι αυτό το λόγο, ο Πατέρας Θεός των θεών και των ανθρώπων Δίας είχε το προσωνύμιο Χθόνιος Δίας, δηλαδή ο Πατέρας Θεός των ανθρώπων της Γης, η οποία στην αρχαιότητα ονομαζόταν ποιητικά Χθών (εξ ου και Χθόνιος Δίας). Οι αρχαίοι Έλληνες που δεν ήταν μυημένοι στα μυστήρια, λάτρευαν τον εξωτερικό Χθόνιο Δία χωρίς να γνωρίζουν τίποτα για Εκείνον. Οι μυημένοι όμως στα μυστήρια γνώριζαν πολύ καλά ποιος ήταν ο εσωτερικός Χθόνιος Δίας και του απέδιδαν τη λατρεία του εσώτερου Πατέρα Θεού. Ο κάθε μυημένος λάτρευε τον δικό του Πατέρα Θεό, γι αυτό και όποιος μυημένος κατάφερνε να ολοκληρώσει στον εαυτό του το Μεγάλο Έργο, ονομαζόταν Υιός Θεού π.χ. ο Περσέας, ο Ηρακλής, ο Ιάσων κ.ά. Υπήρχαν οι Επώνυμοι και οι Ανώνυμοι Χρισμένοι (Χριστοί) των αρχαίων καιρών, πριν από την Έλευση του Μέγιστου όλων, του Ιησού Χριστού. Ο Διόνυσος-Βάκχος, ο Ερμής, ο Μίθρας, ο Κρίσνα, ο Βούδας, ο Ώρος κ.ά. είναι οι Επώνυμοι Χρισμένοι, διότι είχαν αποστολή να βοηθήσουν την ανθρωπότητα. Οι Ανώνυμοι Χρισμένοι παραμένουν ανώνυμοι.

Είναι λοιπόν επιτακτική ανάγκη να γεννηθεί εντός του κάθε ανθρώπου ο Εσωτερικός Χριστός, να μεγαλώσει και να Σταυρωθεί. Μόνο με τον Σταυρικό Θάνατο πετυχαίνεται η λύτρωση του ανθρώπου και εξαγοράζονται οι αμαρτίες του, όχι από τον Ιησού Χριστό όπως εγκληματικά κηρύττουν οι ιερείς του χριστιανισμού. Η λύτρωση του ανθρώπου γίνεται από τον δικό του εσωτερικό ενεργειακό Χριστό, Τον οποίο γεννά η δική του ενεργειακή Παρθένος Μητέρα μέσα στον δικό του εσωτερικό προσωπικό στάβλο, ο οποίος αλληγορικά είναι η ψυχή του. Η οποία ψυχή, παρότι γέννησε το Θείο Βρέφος, εξακολουθεί να έχει ζωώδη είδωλα μέσα της, τα οποία εξοντώνονται όπως ήδη έχω γράψει με τον Σταυρικό Θάνατο. Τα είδωλα, τα πάθη της ψυχής του μυημένου τα οποία συνυπάρχουν με τον εσωτερικό Χριστό έως την Σταύρωση, συμβολίζονται με τον γάϊδαρο, τον όνο (αλληγορικά ο νους). Τον οποίο ο Ιησούς Χριστός καβάλησε, δηλαδή συμβολικά υπέταξε τα είδωλα του νου, γι αυτό και εισήλθε θριαμβευτής στην Ιερουσαλήμ, την ιερή πόλη, για την Σταύρωσή Του.

Η αλληγορία της αγελάδας μέσα στον στάβλο της Θείας Γέννησης, είναι ο μυστικός και αλληγορικός σύνδεσμος μεταξύ των αρχαίων Παρθένων Μητέρων των Χρισμένων και της Μητέρας Παρθένου Μαρίας. Ας θυμηθούμε την Παρθένo Ιώ της Ελληνικής μυθολογίας, την οποία κατεδίωξε η Θεά Ήρα διότι την "επιθυμούσε" ο Πατέρας Θεός Δίας, ο οποίος τη μεταμόρφωσε σε αγελάδα για να την προστατέψει από το μένος της Ήρας. Η Παρθένος Ιώ μετά από πολλές περιπλανήσεις κατέληξε στην Αίγυπτο, της οποίας οι κάτοικοι την λάτρεψαν ως θεά Ίσιδα. Η οποία είναι η πανάρχαια Παρθένος Μητέρα του Γερακόμορφου Υιού Ώρου, του Χρισμένου (Χριστός) των Αιγυπτίων.

Προς αποφυγή παρεξηγήσεως

Ο Ιησούς Χριστός δεν είχε κανενός είδους είδωλο στην Ψυχή του, γεννήθηκε Τέλειος. Απλά έδειξε με τα γεγονότα στα οποία συμμετείχε, την εσωτερική "Τεθλιμμένη Οδό" των Χρισμένων στο εξωτερικό τρισδιάστατο επίπεδο. Να έχετε λοιπόν υπόψη σας, πως ό,τι διαβάζετε στα εξωτερικά κείμενα της καινής διαθήκης σχετικά με τον Ιησού Χριστό, είναι κυριολεκτικά εσωτερικά ψυχολογικά γεγονότα των εσωτερικών διαστάσεων της ψυχής ενός μυημένου ανθρώπου και της προσωπικής του εσωτερικής "Τεθλιμμένης Οδού". Ο οποίος κάνει ό,τι έκανε ο Ιησούς Χριστός. Κηρύττει την εσωτερική διδασκαλία, θεραπεύει αρρώστους, ανασταίνει νεκρούς, κ.λ.π.

Το εσωτερικό μήνυμα της Γέννησης του Ιησού Χριστού

Το μήνυμα που λαμβάνουμε από το γεγονός της Θείας Γέννησης, είναι ότι εμείς οι άνθρωποι έχουμε γεμίσει τον οίκο μας (την ψυχή μας) από κάθε είδους ξένους ενοίκους (τα πάθη, τα είδωλα της ψυχής), με αποτέλεσμα να μην υπάρχει διαθέσιμος χώρος μέσα στον οίκο μας (την ψυχή μας) για να γεννηθεί ο εσωτερικός Χριστός. Γι αυτό το αλληγορικό κείμενο του ευαγγελίου γράφει ότι οι οίκοι της Βηθλεέμ ήταν γεμάτοι από ξένους ανθρώπους (οι ψυχές των ανθρώπων είναι γεμάτες από κάθε είδους ενοίκους, από κάθε είδους είδωλα). Αγαπάμε πολύ τα εγώ μας, τα λατρεύουμε, τα έχουμε θεοποιήσει. Αυτά τα εγώ, πάθη, είδωλα, αμαρτήματα, αποτελούν τη λεγεώνα του δαιμονισμένου ανθρώπου, τον οποίον θεράπευσε ο Ιησούς Χριστός. Αν λοιπόν αγαπάμε τόσο πολύ τον Χριστό, γιατί δεν πεθαίνουμε ψυχολογικά σκοτώνοντας τα είδωλα, τα πάθη, τα εγώ, τα επτά βασιλικά θανάσιμα αμαρτήματα; Έτσι ώστε να αδειάσει ο οίκος μας και να βρει μια γωνία να γεννηθεί ο εσωτερικός προσωπικός Χριστός μέσα στον καθένα από εμάς;

Σας εύχομαι με τις θερμότερες ευχές μου Καλή Χριστού Γέννα και εσωτερική φώτιση.

Είθε ο εν κρυπτώ Πατέρας Θεός, ο δικός σας προσωπικός Θεός και Φύλακας Άγγελος, να σας βοηθήσει να Τον αναγνωρίσετε εσωτερικά και να σας προστατεύει από κάθε κακό εξωτερικό και εσωτερικό.

25/12/2017

ΠΡΟΣΟΧΗ ΠΑΡΑΚΑΛΩ!!!

Το παρόν κείμενο υπόκειται στο νόμο περί πνευματικών δικαιωμάτων. Επιτρέπεται η αναδημοσίευση του κειμένου ή μέρους αυτού, με την προϋπόθεση να αναφέρεται η αρχική πηγή του κειμένου, η σελίδα "Εν ονόματι του Λόγου-Σοφίας"